کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
سخن روز

مضمون برابری زن و مرد در برنامه ما

طی چهل سالی که رژیم جمهوری اسلامی بر سرکار است، ستمکشی زنان این جامعه و مبارزه بر علیه این ستمکشی در کنار مبارزات کارگران برای تامین حقوق اولیه پایمال شده خود، همواره مضمون یک کشمکش پردامنه اجتماعی بوده است. احزاب و گروههای سیاسی اپوزسیون و محافل و نهادهای مدنی، کوشیده اند از دیدگاه خود محتوا و مضمون این مبارزه را بیان کنند و بر سیر این جدال گستره اجتماعی تاثیر بگذارند. اما در عین حال تفاوتها در این زمینه جدی و سرنوشت ساز هستند. وقتی کمونیستها از برابری کلیه افراد، صرفنظر از جنسیت، نژاد، ملیت و غیره سخن میگویند، یک برابری واقعی و اجتماعی و نه صرفاً برابری حقوقی را مد نظر دارند. برابری حقوقی در یک جامعه طبقاتی که افراد از همان بدو تولد در شرایط نابرابر قرار دارند و از موقعیت نابرابر برخوردارند، نمیتواند برابری واقعی افراد را تأمین کند.
کمونیست ها ضمن دفاع از برابری حقوق کلیه اعضای جامعه و مبارزه برای کسب این حقوق، به این نوع برابری اکتفا نمیکنند و برای برقراری آنچنان نظامی مبارزه میکنندکه امکانات و شرایط اجتماعی و اقتصادی برابر برای کلیه اعضای آن فراهم باشد. برابری حقوقی کلیه افراد جامعه صرفنظر از جنسیت و نژاد و مرام و غیره در دیدگاه ما تنها یک شرط لازم برای رسیدن به برابری کامل اجتماعی است.

از نظر کمونیست ها زن و مرد أولا باید در کلیه شئون اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نه تنها به برابری حقوقی، بلکه به برابری واقعی دست یابند. این بدان معناست که اولاً کلیه قوانینی که میان زن و مرد تبعیض قائل میشوند، ملغی گردند. بطور مثال زن نیز مانند مرد حق کارکردن و دستیابی به کلیه مشاغل را داشته باشد، در امور مربوط به خانواده زن و مرد از حقوق کاملاً برابر برخوردار باشند، برای مثال در امر ازدواج، طلاق و سرپرستی اطفال؛ و همچنین کلیه امتیازات ویژه ایکه تحت نام “رئیس خانواده”، قانوناً به مرد تفویض شده است، ملغی گردد؛ و در امور سیاسی نیز زنان همچون مردان حق انتخاب کردن و انتخاب شدن در کلیه عرصه ها را بدست آورند.

ثانیاً، بعنوان شرط لازم عملی شدن این حقوق برابر، بایدامکانات برابر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و آموزشی برای کلیه زنان در جهت پرورش استعدادها و قابلیتهایشان و بالا بردن سطح آگاهی آنان فراهم گردد. بایداین شرایط و امکانات برای زنان فراهم آیدکه بتوانند به لحاظ اقتصادی مستقل از مردان روی پای خود بایستند.

اما برای اینکه این امکانات به معنای واقعی کلمه ایجاد گردد، لازم است کلیه موانع فرهنگی و مذهبی هم از پیش پای زنان برداشته شود. پس لازم است که مبارزه وسیع و گسترده ای علیه آراء و افکار و عقاید مردسالارانه که موقعیت پائین تر و تحت ستم زن را موجه جلوه میدهد و همانطور که اشاره کردیم تا بطن جامعه رسوخ کرده است، سازمان داده شود.
علاوه بر تمام اینها زنان بعلت نقش ویژه ایکه بعنوان مادر بعهده دارند، در نظام سرمایهداری با محدودیتهای بسیاری مواجه میشوند. چراکه نظام سرمایه داری در مقابل این مسأله و در مقابل فرزندان جامعه هیچگونه مسئولیت و تعهدی بعهده نمیگرد و آن را کاملاً بدوش خانواده میگذارد. به همین علت زنان بسیاری به علت فقر مالی و یاحتی فرهنگی در موقع زایمان یا جان خود را از دست میدهند و یا دچار ناراحتیهایی میشوند که عواقب آن همیشه بر زندگیشان سنگینی میکند، و این در عمل بدان معناست که اکثر زنان حتی از نظر ادامه حیات خویش نیز با مردان برابر نیستند. جامعه باید در برابر نقش مادری زنان عملاً مسئول و متعهد باشد، آنرا امر خصوصی زنان نداند و با ایجاد امکانات وسیع و رایگان بهداشتی، درمانی و اجتماعی این محدودیت ها و ستمی را که بر زنان در جامعه طبقاتی تحمیل می شوند، از بین ببرد.

علاوه بر این در جامعه سرمایه داری نقش مادری و پرورش فرزند محدودیتهای اجتماعی و اقتصادیای را نیز بر زنان تحمیل میکند و موانعی را در مقابل رشد آنها بوجود میاورد؛ نظام سرمایه، داری زنان را بعلت عهده دار بودن این نقش و مسئولیت از بسیاری حقوق و امکانات محروم می سازد. در جامعه سرمایه داری مادر شدن به یک مانع در مقابل دست یافتن به برابری حقوقی و اجتماعی زنان بدل میشود. و اینها همه بدان جهت است که نظام طبقاتی و استثمارگر سرمایه داری امر مادری و پرورش فرزند را یک امر خصوصی قلمداد میکند. ولی ما این مساله را کا ملاًیک مساله اجتماعی می بینیم و راه حل های اجتماعی نیز برای آن ارائه میدهیم. به همین منظور بر تامین امکانات و حقوق ویژه ای برای مادران و زنان باردار تاکید میکنیم. زنان باردار بتوانند از مرخصی کافی در دوران قبل و بعد از زایمان برخوردار باشند بی آنکه از حقوق و مزایای خود محروم گردند، در عین حال در سطح جامعه، در سطح شهرها و شهرک ها و در محلات، مهد کودک به اندازه کافی وجود داشته باشد، تا زنان بتوانند نوزادان و کودکان خود را به آنها بسپارند و خود به کار و یا آموزش خویش بپردازند؛ ساعات کار زنانی که دارای نوزاد هستند، بدون کسر حقوق و دستمزد کاهش یابد تا این مادران بتوانند به تغذیه نوزادان خود برسند؛ در این دیدگاه جامعه باید از چنان سطحی از امکانات و رفاه برخوردار شود تا بار کار طاقت فرسا و خسته کننده کارخانگی از دوش زنان برداشته شود، و از اینطریق در عین حال زمینه تمام توجیهات و بهانه هایی که دولت و سرمایه داران بخاطر مادر شدن، زنان را از حقوق برابر محروم میکند، هم از میان برود.