پلنوم در مورد اوضاع خاورمیانه، بر مواضع تاکنونی حزب تأکید کرد. در مورد اوضاع عراق پلنوم ضمن تأکید بر جایگاه و اهمیت جنبش توده ای اخیر در سرنوشت مردم عراق، مداخله گری جمهوری اسلامی را بزرگترین خطری دانست که این جنبش حق طلبانه و انقلابی را تهدید می کند.رویدادهای چند هفته گذشته در عراق به روشنی نشان می دهند که جمهوری اسلامی می خواهد از طریق احزاب و گروه های شیعه و میلیشیای مسلح وابسته به خود، عراق را به میدان نزاع و کشمکش نیابتی با آمریکا تبدیل کند، تا از این طریق این خیزش توده ای را تحت الشعاع قرار دهد، نوک پیکان مبارزه مردم علیه حاکمیت فاسد سرمایه مذهبی در عراق را منحرف نماید و سرانجام آن را به شکست بکشاند. همزمان دولت آمریکا نیز در راستای اهداف و منافع امپریالیستی خود برای به بیراهه بردن این جنبش نقشه می ریزد. این تلاش ها در حالی است که بیش از سه ماه از خیزش انقلابی مردم عراق می گذرد و خواست سرنگونی حکومت مذهبی عراق و برکناری همه احزاب و نیروها ی شریک در دولت و پایان دادن به مداخله گری های جمهوری اسلامی و دولت آمریکا به خواست و مطالبه اصلی تظاهرکنندن تبدیل شده است. مردم عراق خیابان های شهرهای بزرگ را به میدان اعتراض و میدان التحریر بغداد را به دژ انقلاب تبدیل کرده و عقب نشینی هایی را به حکومت تحمیل کرده اند. این خیزش توده ای توازن قوایی را ایجاد کرده که حکومت مذهبی عراق با کشتار بیش از ۶۰۰ تن از معترضان و زخمی کردن و دستگیر کردن هزاران نفر هنوز نتوانسته اند مرکز بغداد را از کنترل معترضان خارج کند. مردم عراق خواهان روی کار آمدن دولتی برآمده از این قیام و خیزش انقلابی هستند. جنبش اعتراضی مردم عراق به رغم استقامت با شکوهی که از خود نشان داده و دستاوردهایی که کسب کرده و گام هایی که در زمینه سازمانیابی این حرکت عظیم به جلو برداشته، اما هنوز نتوانسته در موقعیت آلترناتیو حکومتی ظاهر شود و به طرف گرفتن قدرت سیاسی خیز بردارد. در این تردیدی نیست که این جنبش تنها در نتیجه تداوم خود و با خنثی کردن نقشه هایی که برای به شکست کشاندن آن در جریان است می تواند بر این کمبودها غلبه کند.
بخش مهم مباحث پلنوم به خیزش آبان و پیامدهای سیاسی آن اختصاص یافت. در این مبحث زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی این خیزش انقلابی، جایگاه تاکتیک غافلگیر کننده رژیم و ابعاد قهر و کشتاری که جمهوری اسلامی در برخورد به معترضان بکار گرفت، واکنش توده های به پا خاسته، نیروی محرکه خیزش آبان و تأثیرات آن بر فضای سیاسی جامعه و صف بندی نیروها مورد بحث قرار گرفت. در این مبحث تأکید شد که به رغم جنایات و کشتاری که رژیم انجام داد نه تنها نتوانست جامعه را مرعوب کند و فضای ترس و وحشت را بر جامعه حاکم کند، بلکه این خود رژیم بود که به وحشت افتاد. خیزش آبان سمت گیری به طرف گذار انقلابی از جمهوری اسلامی را تقویت کرد و زمینه های مناسب تری را برای گسترش اعتصابات کارگری و جنبش های اعتراضی فراهم آورد. رژیم جمهوری اسلامی که زیر فشار جنبش دادخواهی مردم ایران قرار گرفته بود بعد از کشتن قاسم سلیمانی تلاش کرد با به راه انداختن کمپین سیاسی و تبلیغی ارتجاعی و جنازه گردانی خیزش آبان را به حاشیه رانده و آن را مختومه اعلام کند. اما جمهوری اسلامی در دستیابی به این اهداف ارتجاعی شکست خورد. بعد از سرنگون کردن هواپیمای اوکراینی توسط پدافند سپاه پاسداران و کشتار ۱۷۶ تن از سرنشینان آن و دروغ پردازی سران رژیم حول آن دانشگاهها و خیابان های شهرهای بزرگ به میدان اعتراض و ابراز خشم مردم از این جنایات و دروغ پردازی تبدیل شد و جمهوری اسلامی در نزد افکار عمومی جهان بیش از پیش رسوا شد. پلنوم در پایان مباحث خود در این زمینه کلیات پیش نویس بیانیه ای سیاسی تحت عنوان خیزش آبان ۹۸ و پیامدهای سیاسی آن را به تصویب رساند.
نشست وسیع کمیته مرکزی در بخش گزارش تشکیلاتی، گزارش فعالیت های کمیته تشکیلات داخل، تشکیلات خارج از کشور حزب، شبکه تلویزیون و رادیو حزب، دفتر روابط بین المللی و نشریه جهان امروز و ارگان شبکه های اجتماعی را مورد بحث و بررسی قرار داد و ضمن انتقاد از کمبودها بر جهت گیری فعالیت آینده این ارگانها و بویژه بر ضرورت ارتقاء فعالیت و هماهنگی بیشتر ارگانهای سیاسی و تبلیغی حزب تأکید کرد.نشست کمیته مرکزی در مبحث مربوط به تقسیم کار و آرایش درونی کمیته مرکزی، کمیته ها و ارگان های مختلف تشکیلاتی را ترمیم و یا در جای خود ابقاء نمود. پلنوم در بخش پایانی کار خود، بمنظور هدایت فعالیت های سیاسی و تشکیلاتی حزب در فاصله دو پلنوم، از میان رفقای کمیته مرکزی حزب که در لیست کاندیداها قرار گرفته بودند کمیته اجرائی مرکب از هفت تن رفقا: هلمت احمدیان، خسرو بوکانی، رئوف پرستار، نصرت تیمورزاده، حسن شمسی، محمود قهرمانی و صلاح مازوجی را انتخاب نمود.
کمیته اجرائی حزب کمونیست ایران
۲۸ دی ماه ۱۳۹۸
۱۸ ژانویه ۲۰۲۰