خیابانهای فرانسه روزی نیست که به مناسبتی صحنه رویاروئی های خشونت آمیز مردم معترض و نیروهای پلیس نباشد. “جنبش جلیقه زردها” که حتی کرونا نیز نتوانست آنرا متوقف سازد، اگرچه به بهانه گران شدن سوخت صورت گرفت، ولی بسیار زود روشن شد که ماهیتی اساسا ضد سرمایه دارد. جنبش جلیقه زردها انفجار خشم مردمی است که طی سال های اخیر بیشترین فشارهای اقتصادی را بر خود لمس کرده و اکنون خواهان برقراری عدالت در همه ابعاد و در راس آنها عدالت اقتصادی هستند.جنبش جلیقه زردها با اعتراض به افزایش قیمت سوخت آغاز شد، اما به سرعت از این خواسته اولیه خود فراتر رفت و کل نظام سیاسی حاکم بر این کشور را هدف گرفت. بدون دلیل نیست که با وجود عقب نشینی دولت فرانسه از تصمیم خود درباره افزایش مالیات سوخت، تظاهرات و اعتراض ها در این كشور هچنان ادامه دارد.
عمیق شدن شکافهای طبقاتی، پائین آمدن استانداردهای زندگی طبقه کارگرو اقشار متوسط ، افزایش خیل حاشیه نشینانی که از کمترین امکانات رفاهی و خدمات عمومی برخوردار هستند، ریشه های اجتماعی اعتراضات روزهای اخیر و جنبش جلیقه زردها طی یک سال و نیم گذشته را تشکیل می دهند.به عنوان یک مثالافزایش قیمت مسکن، بسیاری از اقشار کم درآمد جامعه فرانسه را به ترک خانه های خود در شهرهای بزرگ و زندگی در شهرک های کوچک حاشیه شهرها وادار کرده است.
اما تعمیق خواسته های این جنبش قدم به قدم خشونت پلیس را تشدید نمود و خشونت پلیس عکس العمل خشونت آمیز مردم معترض را به دنبال داشت. اینبار در روزهای جمعه و شنبه گذشته نفس خشونت پلیس و تلاش وقیحانه دولت فرانسه برای سرپوش گذاشتن قانونی بر روی آن، موضوع اعتراض شد.تصویب ماده ۲۴ لایحه قانونی امنیت عمومی در مجلس فرانسه که انتشار تصاویر پلیس در هنگام انجام ماموریت را ممنوع می‌کند، با واکنش شدید افکار عمومی مردم در فرانسه روبرو شده است. به موجب این قانون انتشار تصاویر نیروهای پلیس جرم و برای آن جریمه نقدی و مجازات زندان در نظر گرفته شده است. هدف این قانون صراحتا سرپوش گذاشتن بر خشونت نیروی پلیس است.این قانون برای اجرائی شدن باید به تصویب محلس سنا هم برسد. بنابر این هنوز برای عقب نشینی دولت فرانسه در مقابل این قانون ضد دموکراتیک فرصت باقی است. روز شنبه صدها هزار نفر در بیش از ۷۰ شهر فرانسه به خیابان‌ها آمدند. این تظاهرات به دنبال اعتراضات روز جمعه در شهرهای نانت، تولوز، پاریس و چند شهر دیگر صورت گرفت. اعتراضات در برخی شهرها از جمله پاریس، ، رون، لیل، بوردو و لیون به خشونت کشیده شد. فضا به ویژه در پاریس از سایر شهرها متشنج‌تر بود و نیروهای پلیس با گاز اشک‌آور و باتوم به معترضان حمله کردند. اوج این درگیری‌ها در میدان باستیل رخ داد. این اعتراضات بعد از آن تشدید شد که ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن پلیس پاریس به خانه “میشل زکلر”، تهیه‌کننده موسیقی رپ و جاز یورش برده و وی را مورد ضرب و شتم قرار می دهد.چندی پیش نیز تصاویری از پلیس فرانسه منتشر شده بود که در میدان جمهوری پاریس با زور باتوم و گاز اشک‌آور پناهجویان را از چادر‌های خود بیرون می کشد.خشونت پلیس فرانسه در جریان تظاهرات متوالی جلیقه زردها به ویژه با استفاده نیروهای پلیس از سلاح مرگباری که به “فلش بال” شهرت یافت، علاوه بر زخمی شدن معترضان، باعث نقص عضو و کشته شدن تعدادی شده است.
خبرگزاری فرانسه گزارش داد که در اعتراضات روز شنبه، ۸۱ نفر از معترضان بازداشت و بیش از ۶۰نفر هم زخمی شدند. خبرگزاری فرانسه نوشت: “یک عکاس خبری که پیش‌تر برنده جایزه بین‌المللی شده بود، در جریان این درگیری‌ها به شدت آسیب دید.” ، وزیر کشور فرانسه هم اعلام کرد ۳۷ نیروی پلیس در جریان این اعتراضات زخمی شده‌اند.
اگرچه اعتراضات روزهای جمعه و شنبه گذشته قانون امنیتی جدید مصوب پارلمان فرانسه را هدف گرفته است، اما در واقع در محتوای خود تکرار صحنه های دیگری از جنبش جلیقه زردها است.
اعتراض های اجتماعی سالهای اخیر در فرانسه که هر بار جرقه ای موجب شعله ور شدن آن می شود، باردیگر جامعه این کشور را از لحاظ عدالت خواهی و دفاع از ارزشهای دموکراتیک و انسانی در راس جوامع اروپائی قرار داده است.فرانسه خاستگاه اولین انقلاب پیروزمند بورژوازی بر علیه اشرافیت و فئودالیسم، مهد نخستین انقلاب کارگری جهان بر علیه بورژوازی، پرچمدار جنبش عظیم دانشجوئی و کارگری سالهای 60 میلادی در قرن گذشته است. رویدادهای سالهای اخیر نشان دادند که جامعه فرانسه هنوز این استعداد را در خود دارد که در راس یک تحول بنیادی در اروپا قرار گیرد.