هفدهم و بیست و یکم شهریور ۱۳۹۷ از جمله روزهای به یاد ماندنی، در تاریخ مبارزات حق طلبانه مردم کردستان بر علیه رژیم جمهوری اسلامی هستند. روزهائی که یاد آور جنایت پیشگی و ددمنشی جمهوری اسلامی از یک سو و نمایش اراده و قدرت مقاومت مردم کردستان از سوی دیگر هستند.
سحرگاه روز شنبه ۱۷شهریور، ۱۳۹۷ سه جوان مبارز، در زندان رجائی شهر کرج که بر اساس پرونده ساخته و پرداخته دستگاههای اطلاعاتی رژیم، حکم اعدام به آنها تحمیل شده بود، علیرغم فشارهای گسترده در داخل و خارج کشور، صرفا با هدف مرعوب کردن مردم کردستان، به دار آویخته شدند. چند ساعت بعد و در حالیکه هنوز خبر اعدام آنان بطور رسمی اعلام نشده بود، مقرمرکزی حزب دموکرات کردستان با موشک های دور برد، در عمق خاک کردستان عراق مورد حمله قرار گرفت و در نتیجه آن شماری از اعضای رهبری ، کادرها و پیشمرگان این حزب جان خود را از دست دادند. این اقدامات جنایتکارانه موجی از نفرت و بیزاری در سراسر کردستان بوجود آورد. کومه له و دیگر سازمانهای سیاسی فعال در کردستان، با گرایشهای سیاسی متفاوت در یک اقدام هماهنگ مردم کردستان را به یک اعتصاب عمومی برای اعتراض به این جنایات، فراخواندند. در پاسخ به این فراخوان بود که مردم کردستان، یک بار دیگر به مردم ایران و به همه جهان نشان دادند که جمهوری اسلامی در کردستان موجودیتی بیگانه است، رژیمی است اشغالگر که تنها با زور سرنیزه بر مردم حکومت می کند. در این روز اعتصاب عمومی قاطعانه و شکوهمندی شکل گرفت. از اورمیه تا کرمانشاه ، مغازه ها و بازارها بسته شدند. کارمندان ادارات دولتی و موسسات خصوصی بر سر کار نرفتند، کارگران کارگاهها و کارخانجات دست از کار کشیدند، کار ثبت نام دانشجویان و دانش آموزان برای سال تحصیلی جدید متوقف شد. سیستم حمل و نقل شهری از حرکت باز ماند.
اعتصاب عمومی روز ۲۱ شهریور هدف جمهوری اسلامی از اقدامات جنایتکارانه روز ۱۷ شهریور را با شکست روبرو ساخت. مردم کردستان نشان دادند که نه تنها مرعوب قدرت سرکوب رژیم نشده اند، بلکه قدرتمندانه تر از پیش، در مقابل جمهوری اسلامی سینه سپر کرده اند. مردم کردستان در مقاطع مختلف توان و قدرت همبستگی خود را بارها به رژیم اسلامی نشان داده اند. از دادن یک ” نه ” قاطع به رفراندم تشکیل جمهوری اسلامی تا کوچ تاریخی مردم مریوان و راه پیمایی مردم دیگرشهرها در حمایت از آنان، تا اعتصابهای با شکوه ١٦مرداد سال ١٣٨٤و ٢٣ اردیبهشت ١٣٨٩ عکس العملها بوده اند که مردم کردستان درمقابل زورگویی و قلدری رژیم از خود نشان داده اند. اعتصاب سراسری روز ۲۱ شهریور که با توافق سریع همۀ احزاب سیاسی فعال در کردستان به ویژه تلاش فعال احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست فراخوان داده شد، گسترده تر از موارد پیشین همۀ شهرهای کردستان و این بار شهرهای استان کرمانشاه را نیز فرا گرفت.
رژیم با ارتکاب جنایات ۱۷ شهریور نه تنها نتوانست به هدف خود که ایجاد فضای ترس و وحشت درایران و کردستان بود برسد، بلکه برایش بسیار هزینه بردار هم بود و موج گسترده تری از خشم و تنفر انزجار مردم را علیه خود دامن زد. این اعتصاب بار دیگر پوچی و بی پایه بودن هوچی گری مسئولان و دم و دستگاههای تبلیغاتی حکومت اسلامی و مرتجعین و ایادی رژیم در کردستان دایر بر اینکه “گروههای سیاسی پایگاهی درمیان مردم کردستان ندارند.”را برای مردم در سطح ایران و جهان فاش ساخت . این حرکت نشان داد مردم کردستان همچنان جمهوری اسلامی را دشمن خود به حساب می آورند. این اعتصاب روحیۀ مبارزاتی مردم کردستان و ایران را بالا برده و توازن قوای بهتری برای جنبش انقلابی کردستان و جنبش کارگری و اعتراضی مردم ایران به وجود آورد. این اعتصاب نشان داد که ریشه جنبش انقلابی کردستان دراعماق جامعه عمیق ترشده است. نشان داد که این جنبش از صلابت، هشیاری، آگاهی، تشکل و رهبری برخورداراست. نشان داد که توده های مردم ستمدیده کردستان با وجود فقر و تنگدستی، حاضرند با عزت نفس بالایی برای پیروزی بر جمهوری اسلامی از معیشت و زندگی خود هزینه نمایند و کسب وکار خود را تعطیل کنند، نشان داد که اعتصاب سراسری توده ای را می توان به عنوان الگو و تجربۀ مبارزاتی موفق در سراسرایران نیز به کار برد. در چنین حرکتی نیروهای سرکوبگر رژیم در مقابل اراده جمعی توده های مردم ، ناتوان و زمین گیر شده و کاری از دستشان برنخواهد آمد.
