امروز دوشنبه 5 اکتبر، برابر با 14 مهرماه، روز جهانی معلم است. این روز در سال 1994 توسط سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) و سازمان جهانی کار (آی ال او) به عنوان روز جهانی معلم نامگذاری شد. هدف از اعلام چنین روزی “بهادادن به معلمان، قدردانی از آنها و بررسی مشکلاتشان در سراسر دنیا ” اعلام شده است.
در ایران روز 12 اردیبهشت روز معلم نامگذاری شده است. از نظر معلمان مبارز مناسبت آن جانباختن ابوالحسن خانعلی معلم 29 ساله دروس فلسفه و زبان عربی بود که روز 12 اردیبهشت سال 1340 با گلوله اسلحه رئیس کلانتری بهارستان جانباخت. در آن روز هزاران معلم در اعتراض به پائین بودن میزان حقوقشان در مقابل مجلس شورای ملی تجمع کرده بودند. اما از نظر رژیم مناسبت روز ایرانی معلم به ترور مرتضی مطهری از آخوندهای نظریه پرداز رژیم اسلامی مربوط می شود که روز 11 اردیبهشت 1358 به دست گروه فرقان در تهران ترور شد و خبر آن با یک روز تاخیر اعلام شد.
بر اساس آمارهای “یونسکو” یک سوم معلمین در جهان زیر خط فقر زندگی می کنند. این در حالی است که سرمایه داران دانش را چون کالا می فروشند و از قبل زحمات معلمان سودهای نجومی به جیب می زنند. روز جهانی معلم برای کارگران آگاه نیز یادآور بی حقوقی های تحمیل شده به همه زحمتکشان جامعه، ارج نهادن مبارزات آنها علیه این بی حقوقی ها، بازنگری دستاورد های آنان و ضرورت دفاع از مطالباتشان می باشد.
از آنجایی که اولین جرقه های اندیشیدن، در مدارس زده می شوند و شکوفا می گردند، جهان امروز بیش از هر زمان دیگری به معلمانی متخصص، آسوده خیال، کم دغدغه و با روحیه متعالی انسانی، نیازمند است. اما آیا در جامعه ایران حرمت و منزلت معلم آنگونه که شایسته است، حفظ می شود؟ آیا به معلمان که از اقشار زحمتکش جامعه اند، چنان توجهی می شود که بی غم از نیازهای مادی به تقویت و ارتقاء دانش و دانستنی های خویش بپردازند؟ واقعیات زندگی روزمره معلمان، بیانگر این است که بیشتر معلمان بیش از آنچه که می باید به فکر ارتقاء دانش و آگاهی خود باشند، اجباراً به دنبال یافتن کار دوم و سوم هستند. بیش از سه چهارم معلمان ایران زیر خط فقر زندگی می کنند و بقیه نیز با داشتن شغل دوم و سوم و بهره برداری از درآمد همسر خانواده شان خود را از زیر خط فقر بیرون کشیده اند. در کنار این دسته از معلمان زحمتکش، مجموعه ای از جاسوسان و تربیت شدگان رانت خوار حوزه های ضد علمیه حضور دارند که مسئول اجرای طرحهای ضد فرهنگی و تحقیرآمیز رژیم در مراکز آموزشی هستند. وضعیت معیشت معلمان بازنشسته به‌مراتب اسفبارتر است،معلمان بازنشسته که دوران جوانی و میان‌سالی، توان خود را با حقوق ناچیز و تحمل همه این سختیها در خدمت به امر آموزش و پرورش در این کشور صرف کرده اند، در دوران کهن‌سالی بجای برخورداری از آرامش و آسایش، در نهایت تنگدستی زندگی می کنند.
اما مشکلات زندگی این بخش محروم جامعه، تنها در این خلاصه نمی شود که از یک زندگی شایسته برخوردار نیستند، بلکه به آنان تحمیل می شود که مروج آموزش و پرورشی هم باشند که عمیقا با خرافه و ارتجاع در هم آمیحته است. یکی از رنج های بزرگ معلمان شریف و مبارز، نفوذ مذهب در امر آموزش و پرورش است. معلمان ایران محکوم اند که از نزدیک شاهد اجرای طرح های ارتجاعی رژیم در مراکز آموزشی از جمله جدا سازی جنسیتی، فرستادن دانش آموزان به مشاهده جبهه های جنگ هشت ساله ایران و عراق، تحت عنوان کاروان راهیان نور و غیره روبرو هستند.چنین شرایطی است که تن معلم را خسته و فرسوده و روانش را پریشان و آزرده میسازد.
معلمان زحمتکش و محروم در ایران، انسانهای شریفی هستند که خواسته های عادلانه ای دارند و شایسته گسترده ترین و پیگیر ترین پشتیبانی هستند. جمهوری اسلامی به جای رسیدگی به خواسته های برحق آنان، با زندانی کردن و اخراج به این خواسته ها پاسخ میدهد. هم اکنون دهها معلم مبارز از جمله ٤ تن از رهبران کانون سراسری معلمان در زندانهای سراسر ایران به بند کشیده شده اند.
با اینهمه علیرغم فشارها و سرکوب گری ها، مبارزه معلمان برای تحقق خواسته های برحق و عادلانه شان، برای آزادی همکارانشان بدون وقفه ادامه دارد. در سالهای اخیر جنبش معلمان و فرهنگیان ایران، برمحور خواستهای آزادی معلمان زندانی، لغو سیاست خصوصی سازی آموزش و پرورش، رسمی شدن معلمان حق التدریسی، پیش دبستانی و شرکتی که با واسطه شرکت های پیمانکاری برای آموزش و پرورش کار می کنند، افزایش حقوق، پرداخت حقوقهای معوقه، آزادی تشکل و فعالیتهای صنفی، در مقیاس توده ای و گسترده ای ادامه یافته است. دستگیری ها، اخراج ها، ایجاد محدودیتهای شغلی و غیره معلمان را مرعوب نکرده و از پیگیری خواسته ها باز نداشته است.
روز جهانی معلم را به همه معلمان مبارز، زحمتکش و دلسوز شاد باش می گوئیم و اطمینان داریم که جنبش کارگری و جنبش معلمان ایران در یک صف متحد، همراه با همه زحمتکشان و محرومان و ستمدیگان این جامعه، سرانجام بساط رژیم ارتجاعی و ضد مردمی جمهوری اسلامی را از صحنه سیاسی ایران جمع خواهند کرد.