از شب پنجشنبه 24 تیرماه هزاران نفر از مردم شهرهای مختلف خوزستان در اعتراض به بی‌آبی و طرح‌های حکومتی برای انتقال آب خوزستان و واداشتن مردم این استان به “مهاجرت اجباری” دست به تظاهرات اعتراضی زده اند. این اعتراضات تاکنون به دستکم 17 شهر گسترش یافته است. نیروهای امنیتی به سوی مردم معترض گاز اشک‌آور و گلوله شلیک کرده‌اند. در جریان حمله وحشیانه نیروهای رژیم به تظاهرات مسالمت آمیز مردم تاکنون چهار جوان به نامهای: سد حسین آل ناصر، قاسم خضیری ناصری، مصطفی نعیماوی و علی مزرعه جان باخته اند.
کارشناسان علت بحران بی آبی خوزستان را انتقال آب از این استان به دیگر استانها و سد سازی های غیر اصولی، عنوان کرده اند. خوزستان بر دریایی از نفت و گاز بنا شده است. مردم ساکن این استان از جمله فقیرترین بخشهای مردم ایران هستند .فقر، بیکاری گسترده، سرکوب خشن، عرب ستیزی و عرب زداییِ سیستماتیک رژیم ، فقدان آب و برق در یکی از گرمترین مناطق ایران، کاسه صبر مردم را لبریز کرده است. مقامات جمهوری اسلامی در مقابل خواست بحق و انسانی مردم، به دروغ ، تحریف ، انکار و در نهایت سرکوب متوسل می شوند و این مَسخ واقعیت و دروغ و وقاحتِ آشکار و محض سران و مسئولین حکومتی، مردم معترض را مصمم تر کرده است. در خوزستان با وجود چندین رودخانه بزرگ ایران، مردم آب آشامیدنی مورد نیاز خود را ندارند و حکومت بجای تامین آب به معترضین شلیک میکند.
حکومت اسلامی به کشتار مردم معترض بسنده نکرده، بعد از جنایت خود، تیم های بازجو – خبرنگاری را به سراغ خانواده جان باختگان فرستاده و از آنها می خواهد که در مقابل دوربین تلویزیون از تعلق فرزند خود به رژیم و قتل آنها توسط تروریست‌ها نام ببرند.
اگر چه خشک سالی یک بلای طبیعی است، اما حاکمیت جمهوری اسلامی طی 42 سال اخیر با اعمال خود آنرا از یک مشکل چاره پذیر به یک فاجعه اجتماعی تبدیل کرده است. یکی از این عوامل، تخلیە بی رویە آب های زیر زمینی است. مطابق آمارهای دولتی، رقمی نزدیک به یک میلیون حلقه چاه در ایران وجود دارد که 758 هزار حلقه آن در دوره حاکمیت جمهوری اسلامی حفر شده اند. در این میان بیش از 200 هزار حلقه چاه حتی بدون مجوز و پروانه اند که بیشتر آنها برای مصرف ویلاها و باغهای تفریحی شخصیِ ثروتمندان و سرمایه داران در گوشه و کنار ایران بوده اند. این سیاست حتی در خدمت توسعهِ دراز مدت کشاورزی هم نبوده است.
عامل دیگر در این زمینه، سدسازیهای کارشناسی نشده در ایران است. تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ کمتر از ۳۰ سد در ایران ساخته شده بود. در حال حاضر از ۶۴۷ سد کوچک و بزرگ در ایران بهره‌برداری می‌شود و ۶۸۳ سد دیگر در مرحله اجرا یا مطالعه قرار دارند .در ساختن این سدها زمین شناسی، محل و زیان آبراهه های بدون حفاظ در مقابل نور سوزان خورشید در منطقه نیمه خشکی مثل ایران در نظر گرفته نشد. اما اگر سد سازی های کارشناسی نشده برای اکثریت مردم و برای محیط زیست عمدتاً ویرانگر بوده اند برای فرماندهان سپاه پاسداران که پیمانکار ساختن این سدها بوده اند درآمد کلانی داشته و کس و یا ارگانی هم امکان نداشته است تا از آنها حسابرسی کند. سد گُتوند که توسط سپاه پاسداران ساخته شده است، از نمونه های بارز یک جنایت محیط زیستی است. در پروژه ساختن این سد وجود گنبدها و رگه‌های نمکی در اطراف محل آبگیری سد نادیده گرفته شد. در نتیجه پس از آبگیری، کوههای نمک به زیر آب رفتند. بدین ترتیب 17 میلیون تن نمک وارد سد شد و تمام زمین های پشت سد را به شوره زار تبدیل نمود.
مردم شریف و آزادیخواه خوزستان با ستم و تبعیض ملی، مذهبی، و با فقر و بیکاری و ناامنی بسیاری روبرو هستند.این مردم حق دارند بر دریایی از نفت و گاز از خود و از مقامات رژیم بپرسند چرا نه تنها فقیر و بیکار هستند، حتی آب و برق ندارند.
سرکوب دوره ای مردم خوزستان نباید به امری عادی و با سکوت مردم دیگر مناطق ایران روبرو شود. دیروز و در سکوت، سرکوب و میلیتاریزه کردن کردستان توسط رژیم اسلامی متحقق شد و امروز نباید به حکومت هار اسلامی اجازه داد در سکوت بقیه مردم ایران، مردم عرب و ساکنین خوزستان سرکوب شوند.