به مناسبت 13 آبان روز دانش آموز هر ساله در ایران راهپیمائی های فرمایشی در سراسر کشور برگزار می شود. امسال نیز مانند سالهای گذشته ارتشیان و پاسداران و بسیجی ها را با لباس شخصی، به همراه دانش آموزان و کارمندان ادارات دولتی با فشار اداری، برای اجرای این نمایش مسخره به خیابانها آوردند. اینگونه نمایشها، در همه رژیم های دیکتاتورزده دنیا بارها و بارها تکرار شده اند و هرگز نتوانسته اند نشان دهنده کوچکترین مشروعیتی برای اینگونه رژیمها باشند. کم نبوده اند رژیم هائی که چند هفته و حتی چند روز قبل از قیام مردم و سرنگونی، این گونه نمایشها را سازمان داده اند. راهپیمائی های روز گذشته در ایران نیز در همین ردیف قرار می گیرد.
اما به این مناسبت مطابق معمول هر ساله خامنه ای در میان جمعی از دانش آموزان بسیجی، این روز را به فرصتی تبدیل کرد تا به زعم خود عمق بحران سیاسی و وضعیت آشفته و بی سروسامان اقتصادی جمهوری اسلامی را پرده پوشی کند. تلاشی که بدون شک خود خامنه ای هم بر بیهوده بودن آن واقف بود. در عین حال ذکر تنها چند عبارت از سخنان خامنه ای به روشنی و بدون هیچگونه تفسیری فقدان هرگونه سیاست و استراژی روشنی برای مقابله با بحرانی که رژیم با آن روبرو است، را نشان می دهد: در حالیکه اکثریت مردم این جامعه چند برابر زیر خط فقر زندگی می کنند خامنه ای از دستآوردها چنین سخن می گوید:
“امروز، دارای موشکهای دقیق با بُرد دو هزار کیلومتر هستیم که می تواند به هر هدفی با خطای فقط یک متر اصابت کند، در حالیکه اگر به مذاکره می رفتیم، امریکایی های متوقع پای موشکهای ما را به میان می کشیدند و مثلاً می گفتند باید موشکهای ایران حداکثر ۱۵۰ کیلومتر بُرد داشته باشند که اگر مسئولان ما این را می پذیرفتند، پدر کشور در می آمد و اگر نمی پذیرفتند همین آش و همین کاسه تکرار می شد.” و ادامه می دهد: آنها فعلاً می گویند در برخی کشورها حضور نداشته باشید و توان دفاعی و تولید موشکی خود را متوقف کنید و بعد از این خواسته‌ها، خواهند گفت از قوانین و حدود دینی دست بردارید و بر موضوع حجاب اسلامی نیز تأکید نکنید” آیا براستی از این واضح تر می شود به امنیت و سرنوشت و به زندگی و معیشت مردم این جامعه دهن کجی کرد؟ ” استراتژی” خامنه ای در واقع چیزی جز تشدید وضع موجود نیست.
اما خامنه ای در ادامه رجزخوانی های جنگی خود، گویا تحمیل فلاکت اقتصادی کنونی بر مردم این کشور را کافی نمیداند و وعده تشدید آنرا هم می دهد. وی با انتقاد از سیاست کنترل جمعیت می گوید: “آثار چنین اقدامات خطرناکی دو دهه بعد آشکار خواهد شد، آنوقت که ایران دیگر از نسل جوان متراکم برخوردار نیست.” و در همین رابطه به مسئولان تذکر می دهد در رفع محدودیتها در این مورد جدی باشند. چنین سخنانی در چنین شرایطی را به چه جیزی جز هذیان گوئی یک بیمار می توان تعبیر کرد؟
اما سیزده آبان که خامنه ای آنرا به فرصتی برای طرح چنین سخنان بی مایه ای تبدیل کرد، سالروز چند رویداد مهم است. سالروز کشتار دانش آموزان در سال ۱۳۵۷ توسط دژخیمان حکومت پهلوی، سالروز اشغال سفارت آمریکا توسط حزب اللهی های پیرو خمینی، سالروز به میدان آمدن صدها هزار نفری دانش آموزان و دانشجویان علیه کودتای انتخاباتی دوره دهم ریاست جمهوری و نشان دادن حضور مستقل و قدرتمند جنبش جوانان در مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی است.
در ۱۳ آبان سال ۵۷ و در آستانه پیروزی قیام توده ای مردم، شماری از دانش آموزان به روال معمول آن دوران در محوطه دانشگاه تهران گرد هم آمدند و همراه و همگام با دانشجویان تظاهرات کردند؛ نیروهای حکومت نظامی دولت “شریف امامی” به سوی آنان تیراندازی نمودند و در جریان این واقعه تعداد زیادی از دانش آموزان جان خود را از دست دادند. دولت شریف امامی که کشتار خونین ۱۷ شهریورماه همان سال در میدان ژاله تهران را هم در پرونده داشت، یک روز بعد از کشتار دانش آموزان در دانشگاه تهران سقوط کرد.
بعد از رویداد خونین ۱۳ آبان سال ۱۳۵۷، این روز به عنوان ”روز دانش آموز” نامیده شد. یک سال بعد از فاجعه خونین دانشگاه تهران، درست در چنین روزی در اقدامی سازمان یافته توسط حزب اللهی های طرفدار خمینی، سفارت آمریکا در تهران به اشغال در آمد. اشغال سفارت آمریکا که اساسا به فرمان خمینی صورت پذیرفته بود، از آن جایی که نقش مهمی در عقب نشاندن جریانات چپ و رادیکال و سرکوب انقلاب داشت، خمینی آن را ”انقلاب دوم” نام نهاد؛ اما انقلاب دوم چیزی جز ادامه سرکوب انقلاب آزادیخواهانه مردم ایران به وسیله ارتجاع اسلامی حاکم نبود. شعار “مرگ بر آمریکا” که از آن روز به بعد با شدت و حدت بیشتری از جانب حزب اللهی ها سر داده می شد، به پوششی برای سرکوب هر صدای مخالفی تبدیل گردید. از آن روز به بعد دار و دسته های تحریک شده حزب اللهی به جان کمونیست ها و هر صدای آزادیخواه و سکولاری که شنیده می شد افتادند.
با این که جمهوری اسلامی همواره در تلاش بود تا با جانشینی سالروز اشغال سفارت آمریکا، سالروز گرامیداشت دانش آموز را از یادها بزداید، اما همواره به همت دانشجویان و دانش آموزان انقلابی گرامیداشت این روز زنده نگه داشته شده است. در ۱۳ آبان سال ۱۳۸۸ که حدود پنج ماه از اعلام نتایج دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری می گذشت، در گرامیداشت این روز و در ادامه خیزش توده ای، تظاهرات عظیمی به راه افتاد که در واقع اعتراضی علیه کلیت نظام جمهوری اسلامی بود.