اعتراضات مردم به بی آبی و سیاستهای ضد مردمی رژیم در بیش از هفده شهر استان خوزستان برای دهمین روز متوالی همچنان ادامه دارد. تعدادی از مردم معترض، جان باخته، زخمی شده و شمار بیشتری دستگیر و زندانی شده اند. همزمان پشتیبانی از خواسته های مردم خوزستان در دیگر شهرهای ایران در حال گسترش است.
علیرغم فضای به شدت امنیتی و حضور گسترده نیروهای انتظامی و لباس شخصی، شهروندان شهر الیگودرز با شجاعت وارد صحنه شدند. جوانان الیگودرز، از عصر روز پنجشنبه با بستن راه‌ها و روشن کردن لاستیک، اعتراضات خود را شروع کردند. مردم با راهپیمایی و سردادن شعار، به حمایت از خوزستان برخواستند. با شکل‌گیری تظاهرات مردمی در الیگودرز، نیروهای امنیتی، وارد صحنه شده و با شلیک گلوله و گاز اشک‌‌‌آور تلاش در متفرق کردن مردم کردند. اما جوانان الیگودرزی، شجاعانه در صحنه باقی مانده و با دست خالی، با نیروهای رژیم درگیر شدند. براساس ویدئوهای منتشر شده در شبکه های اجتماعی در جریان این درگیری ها سه تن کشته و شماری نیز زخمی شدند. همچنین گزارش می رسد که مردم شهرستانهای خرم آباد، حوزه علمیه این شهر را به کنترل خود درآورده اند. شهروندان شهرهای کرمانشاه و اصفهان نیز در پشتیبانی از اعتراضات مردم خوزستان دست به تظاهرات زده اند. شورای سازمانده اعتصابات کارگران پیمانی نفت، پتروشیمی و گاز هم طی بیانیه ایی پشتیبانی کارگران اعتصابی را از قیام مردم خوزستان اعلام کردند.
فقر، بیکاری گسترده، سرکوب خشن، عرب ستیزی و عرب زداییِ سیستماتیک رژیم ، فقدان آب و برق در یکی از گرمترین مناطق ایران، کاسه صبر مردم را لبریز کرده است. اما این تنها خوزستان نیست که در آن، آتش خشم مردم شعله ور شده است. سرتاسر ایران ملتهب است و زمین زیر پای جمهوری اسلامی به شدت داغ شده است.
در بلوچستان که بیماری کرونا بیداد می‌کند و هیچگونه امکانات درمانی و معالجاتی مناسب و لازم وجود ندارد، وزیر بهداری حکومت با وقاحت از وجود چهارصد و پنجاه تخت خالی و اضافی بیمارستان حرف میزند، در حالیکه بیماران در کف سالن ها دراز کشیده اند. در کردستان هر روز و هر هفته شاهد مرگ و زخمی شدن کولبران هستیم و مقامات رژیم بدون اشاره به بیکاری گسترده و ناچار کردن بخشی از مردم، از عبور غیر قانونی از مرزهای کشور دم می زنند. کارگران، زنان، بازنشستگان ، دانشجویان ، هنرمندان و نویسندگان هم وقتی صدای اعتراض خود را بلند می‌کنند، با همان سیاست انکار و در نهایت سرکوب روبرو می شوند. این رژیم بیش از یکماه است با سرسختی تمام در مقابل خواسته ها و مطالبات اولیه بیش از صدهزار کارگر پیمانی شرکتهای نفت و گاز و پتروشیمی، مقاومت می کند. رژیم اسلامی شاید جزو معدود رژیم های موجود در جهان باشد که در زمین، آسمان و دریا به جنایت و ترور مشغول است و مسئولیت هیچ یک از جنایات خود را نمی پذیرد. حکومت اگر آگاهانه هواپیمای مسافربری را بر فراز تهران با دو موشک میزند و باعث مرگ مسافران آن می شود، اگر کولبر کردستانی و یا معترض خوزستانی را در خون خود غرقه می‌کند، باز همان سیاست انکار، دروغ، تحریف و توجیهِ همیشگی ادامه دارد.
مردم شریف و آزادیخواه خوزستان با ستم و تبعیض ملی، مذهبی، زبانی و با فقر و بیکاری و ناامنی بسیاری روبرو هستند. این مردم که بر دریایی از نفت و گاز نشسته اند، حق دارند از خود و از مقامات رژیم بپرسند چرا نه تنها فقیر و بیکار هستند، حتی آب و برق، این ابتدائی ترین ملزومات زندگی را ندارند. در خوزستان با وجود چندین رودخانه بزرگ ایران، مردم آب آشامیدنی و مورد نیاز خود را ندارند و حکومت بجای تامین آب به معترضین شلیک می کند.
حاکمیتی کە در فساد و رانت خواری غرق است، حاکمیتی کە بر تعمیق فقر و محرومیت مردم تکیە دادە است، حاکمیتی کە سلب ابتدائی ترین حقوق از مردم را مبنای ادامە بقاء ننگین خود قرار دادە است، واضح است کە نمیتواند در قبال سرنوشت مردم، زندگی و معیشت آنان، حقوق آنان و نیازهای اولیه آنان، کوچکترین مسئولیتی را بپذیرد. اکثریت مردمِ بە جان آمدە با گوشت و پوست خود دریافتەاند کە برای پایان دادن بە مشکلات زندگی خود، برای پایان دادن بە فقر و محرومیتی تحمیل شدە و برای ممانعت از تباه شدن آرزوهای انسانی خود، راهی غیر از سرنگونی این رژیم جنایتکار و ضد بشری در پیش ندارند.
این رژیم به عنوان یک سیستم سرمایه دارای فاسد و ناکارآمد اهمیتی برای جان اکثر شهروندان قائل نیست. چنین رژیمی شایستگی اداره جامعه را ندارد. بی کفایتی نظام سرمایه داری در مقابله با خشکسالی و بی آبی، در کنار همه ناتوانائی های دیگرش، نشان داده است که شایسته انسان قرن بیست و یکم نیست. نظام سوسیالیستی و اداره شورائی امور زندگی مردم، راه نجات بشریت از مصائبی است که نظام سرمایه داری مصبب و عامل بقای آن است. تنها در چنان صورتی می توان با مصائب اجتماعی، سیاسی و طبیعی در جامعه به صورت موثری مقابله کرد.