کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
سخن روز

چشم اسفندیار کارگران فقدان تشکل های سراسری است

کارگران معترض و مردم حق طلب در کشمکشی مداوم با جمهوری اسلامی و کارفرماها به سر میبرند. اعتصاب، گردهمایی در کارخانه، تجمع در مقابل ادارات دولتی و مجلس بدون وقفه ادامه دارد. نیم نگاهی به مهمترین روریارویی های هفته گذشته نشان از یک کشمکش طبقاتی به پهنای همه ایران دارد.

در میان کارگران اعتصابی و شجاع میتوان به تداوم مبارزات کارگران نفت، گاز و پتروشیمی اشاره کرد. دهها هزار کارگر این صنایع کلیدی همچنان و پیگیرانه به اعتصابات 89 روز خود ادامه می دهند. شماری از این کارگران روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه، با برگزاری گردهمایی اعتراضی در مقابل ساختمان مجلس، خواستار رسیدگی به مطالبات کارگران اعتصابی شدند. این کارگران طی نامه ای به وزارت کار، وزارت نفت، نماینده مجلس رامهرمز و نماینده مجلس تهران مطالبات خود را در آن عنوان کردند. بعضی ار خواست های این کارگران افزایش دستمزد از 12 میلیون تومان در ماه به بالا تا تبدیل قراردادها به دائمی، حذف پیمانکار و ایجاد محیطی امن و ایمن برای کار می باشد.

شورای سازماندهی اعتراضات اعلام کرد کارگران پتروشیمی کاویان عسلویه روز سه شنبه ۱۶ شهریور ماه در اعتراض به عدم اجرای وعده های پیمانکاران بعد از دو هفته بازگشت به سرکار، دوباره دست به اعتصاب زدند. مدیریت کاویان عسلویه علاوه بر عملی نکردن وعده ها، ۵ نفر از کارگران اعتصابی را به اداره اطلاعات معرفی کرده است. در پاسخ به این توطئه گری، کارگران دوباره به اعتصاب برگشته و اعلام کرده اند که تا زمان بازگشت به کار کارگران بازداشتی و تحقق مطالبات خود به اعتصاب ادامه میدهند.

روز سه شنبه 16 شهریور ماه، کارکنان پتروشیمی بندر خمینی که سال گذشته پس از مسائل فراوان زیر نظر شرکت عملیات غیر صنعتی بندر ماهشهر قرار گرفتند، در اعتراض به این موضوع مقابل پتروشیمی بندرخمینی دست به تجمع زدند.

کارگران پروژه‌ای شرکت “استیم” شاغل در سایت 1 پتروشیمی بوشهر روز دوشنبه ۲۲ شهریور ماه دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. کارگران اعتصابی در کنار مطالبات دیگر خواستار افزایش دستمزد و تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت هستند.

گذشته از کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ها  شماری از کارگران هفت تپه در روز سه شنبه  ۱۶ شهریور ماه، در اعتراض به عدم پاسخگویی مقامات به خواسته هایشان دوباره گردهمایی کردند. گفتنی است کارگران معترض همچنین مدیران شرکت را از محل کار بیرون کرده و درب این محل را بستند.

در هفته مورد اشاره، کارگران شهرداری در بعضی از شهرها نظیر دوماوند، هویزه، کوت عبدالله، اَلِشتر و امیدیه گردهمایی های اعتراضی برپا کردند. همه این کارگران پیمانی بوده، حقوق معوقه دارند، حقوق بیمه شان پرداخت نشده و در برابر ویروس کرونا محافظت نشده اند.

اعتراض قابل اشاره دیگر، گردهمایی هماهنگ کارگران راه آهن در چندین شهر می باشد. این کارگران روز دوشنبه ۲۲ شهریور ماه تهدیدات پیمانکار به اخراج را به هیچ گرفته، گردهم آمده و خواستار تسهیل شرایط کار، طبقه‌بندی و افزایش دستمزد شدند.

در کشمکش میان اداره آموزش و پرورش رژیم و کارنامه سبز ها نکات آموزنده ای نهفته است. کارنامه سبزها کسانی هستند که در آزمون استخدامی وزارت آموزش و پرورش قبول شده ولی استخدام نشده اند. این افراد از 20 شهریور در مقابل مجلس و اداره آموزش گرد آمده و خواستار استخدام خود هستند. بعضی از معترضین شبها نیز در محل تجمع باقی میمانند و پیگیر خواسته های خود هستند. این گردهمایی ها که هنوز هم ادامه دارند بارها مورد حمله مامورین قرار گرفته، اما سرکوبگران قادر به متفرق کردن معترضین نشده اند.

از اعتراضات قابل اشاره استعفای دسته جمعی کارکنان آموزش و پرورش میباشد. این استعفای دسته جمعی که در 19 شهریور از شهرستان سمیرم استان اصفهان کلید خورده در کمتر از یک روز به ادارات سراسر کشور رسیده است.  آنها “عدم تناسب حقوق پرداختی متناسب با ساعت کاری اداری که ۴۴ ساعت می باشد و حذف پی در پی پست‌های مصوب، عدم پرداخت فوق العاده ویژه و عدم اعمال مدرک دوم و عدم پرداخت اضافه کاری به موقع” را از دلایل اساسی استعفای خود عنوان نموده اند.

تجمع اعتراضی نیروهای شرکتی مخابرات برای تبدیل موقعیت موقتشان به دائمی در 17 شهریور برای دومین روز متوالی ادامه داشت. بخشی از این کارگران نظیر کارگران قم گذشته از خواست تبدیل وضعیت، چند ماه حقوق عقب افتاده هم دارند که باید پرداخت شود.

تجمع اعتراضی قابل اشاره دیگر مربوط به معلمان می باشد. شماری از معلمان روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه، با برگزاری تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان مجلس خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند. این تجمع کنندگان دلیل تجمع خود را اعتراض به عدم اجرای طرح رتبه‌ بندی معلمان عنوان کردند.

در هفته مورد اشاره بازنشتسگان معدن سوسنگرد برای تحقق افزایش دستمزد به نسبت تورم به تهران رفته و در مقابل مجلس گرد آمدند.

با اینکه اعتصابات و گردهمایی اعتراضی مهم بیشتر از موارد یاد شده می باشد، اما همین اندازه از موارد اشاره کافی است تا نشان دهد که این رژیم ورشکسته و فاسد نه فقط در مقابله با انواع ویروس کرونا، بلکه حتی در پرداخت به موقع دستمزد ها و حل بقیه مشکلات کارگران، کارکنان و معلمان ناتوان است. کارفرماهای حریص نیز از این موقعیت ها در تشدید ستم بر کارگران سوء استفاده میکنند.

کارگران و کارکنانی که درآمدشان کفاف زندگی را نمی دهد، دستمزدها، حقوقهای ناکافی و حق بیمه هایشان نیز به موقع پرداخت نمیشود، لازم است از خود بپرسند چرا باید برای تامین چنین حقوق و دستمزدهایی این همه نیرو صرف کنند. چه چیزی باعث میشود که رژیم بحران زده و کارفرماهای استثمارگر به کارگران چنین برخورد کنند. جواب چنان سئوالی در ضعفی نهفته است که از فقدان تشکل های سیاسی طبقاتی و سراسری کارگری سرچشمه میگیرد. فعالین کارگری خود بر این نقطه ضعف آگاهند و کارگران اعتصابی نفت، گاز و پتروشیمی ها در رفع این مشکل اساسی پیشرفت هایی داشته اند که میتوان از آنها درس گرفت و دستاوردهای آنان را در مراکز کاری دیگر غنا بخشید.